خاطره‌ای گنگ، مبهم و دور ... روزی تابستانی ... شاید هم اواخر بهار ... سر و صدای بازی و شادی کودکان بود ... و همهمه بزرگترها ... گاهی صدای خنده‌ای بلند ... قهقه‌ای ... و بلوایی کوتاه ... و بعد صداها دور و دورتر شدند ... از دویدن باز ایستادم ... صداهایی تازه و واضح‌تر به گوش می‌رسند ... صدای پرندگان ... حشراتِ لابلای گل‌ها و گیاهان که در دَوَران هستند ... صداهایی از جنسِ طبیعت ... و در پسِ همه‌ی اینها ... صدایی زمزمه‌وار و ممتد ... آرام و زیبا ... چون نغمه‌ای روح‌افزا ... صدای رودخانه‌ای آرام ... حالا من محوِ تماشای رودخانه‌ی آرام هستم ... آرامشی بی‌مثال ... رودخانه‌ی آرام ...
